Groene piste
De Babypiste is de gemakkelijkste sneeuwafdaling, geschikt voor beginnende skiër.
De piste is zo’n 20 meter hoog en het hoogste punt is bereikbaar met een sleepliftje. Vaak is dit een zogenaamd “babyliftje”, een sleeplift die speciaal is aangepast voor kleinere kinderen (ca. 5 tot 10 jaar). De helling is gering zodat men makkelijk kan leren draaien, remmen en bochtjes maken.
De babypiste wordt ook wel oefenweide, oefenweidje, witte piste, groene piste of idiotenhuggle genoemd.
De kleur, die de moeilijkheidsgraad van zo’n afdaling aangeeft, kun je herkennen aan bordjes in die kleur, die op overzichtelijke afstand van elkaar aan de zijkant van de piste zijn geplaatst op houten paaltjes.
Blauwe piste
Een blauwe piste is een gemakkelijke sneeuwafdaling in een skigebied, geschikt voor iets gevorderde skiërs.
De kleur, blauw, die de moeilijkheidsgraad van zo’n afdaling aangeeft, is te herkennen aan bordjes in die kleur, die op overzichtelijke afstand van elkaar aan de zijkant van de piste zijn geplaatst op houten paaltjes. Een blauwe piste is makkelijker dan een rode piste, en die is weer makkelijker dan een zwarte piste.
Rode piste
Een rode piste is een wat moeilijker sneeuwafdaling in een skigebied, geschikt voor gevorderde skiërs.
De kleur, rood, die de moeilijkheidsgraad van zo’n afdaling aangeeft, is te herkennen aan bordjes in die kleur, die op overzichtelijke afstand van elkaar aan de zijkant van de piste zijn geplaatst op houten paaltjes. Een rode piste is moeilijker dan een blauwe piste, maar makkelijker dan een zwarte piste.
file6847
Niet elk land gebruikt dezelfde normen bij het klasseren van zijn pistes. Zo is het opvallend dat de pistes in Frankrijk nog “rood” zijn als ze in Oostenrijk al “zwart” heten te zijn, als men alleen de hellingsgraad van de piste beschouwt. Maar ook de breedte en de omgeving spelen een rol. Zo is een smalle piste op een richel (naast een steile val) gevaarlijker dan een brede piste naast een bos of andere façade van de berg. Passages waarbij de skiër een helling in “schuss” moet nemen (recht omlaag langs de vallijn skiën) om aan de andere zijde de lichte helling op te kunnen zonder te moeten klimmen, maakt van de piste een moeilijker categorie dan een piste waarbij men bochten kan blijven maken tot de hellingsgraad vermindert.
Zwarte piste
Een zwarte piste is een moeilijke sneeuwafdaling in een skigebied, geschikt voor zeer ervaren skiërs.
De kleur, zwart, die de moeilijkheidsgraad van zo’n afdaling aangeeft, is te herkennen aan bordjes in die kleur, die op overzichtelijke afstand van elkaar aan de zijkant van de piste zijn geplaatst op houten paaltjes. Een zwarte piste is moeilijker dan een rode piste, en die is weer moeilijker dan een blauwe piste.
Niet elk land gebruikt dezelfde normen bij het klasseren van zijn pistes. Zo is het opvallend dat de pistes in Frankrijk nog “rood” zijn als ze in Oostenrijk al “zwart” heten te zijn, als men alleen de hellingsgraad van de piste beschouwt. Maar ook de breedte en de omgeving spelen een rol. Zo is een smalle piste op een richel (naast een steile val) gevaarlijker dan een brede piste naast een bos of andere façade van de berg. Passages waarbij de skiër een helling in “schuss” moet nemen (recht omlaag langs de vallijn skiën) om aan de andere zijde de lichte helling op te kunnen zonder te moeten klimmen, maakt van de piste een moeilijker categorie dan een piste waarbij men bochten kan blijven maken tot de hellingsgraad vermindert.
Blijf op de hoogte van al onze acties, tips en ander nieuws met onze nieuwsbrief!